در ابتدای سال ۲۰۱۱ همزمان با خدمت سربازی به عنوان مترجم در روزنامه ای مشغول کار بودم که مقاله ی جالبی برای ترجمه به تورم خورد، که البته متأسفانه هیچگاه چاپ نشد.

نام مقاله "۲۰۱۱: پادآرمانشهر قشنگ نو" بود و تلاشی بود، به بهانه ی تحولات روز دنیا و به خصوص بحران اقتصادی، برای پاسخ به این سوال که: بالاخره هاکسلی در "دنیای قشنگ نو" آینده را درست پیش بینی کرده بود یا جرج اورول در "۱۹۸۴" (لطفا بخوانید "نوزده هشتاد و چهار"). و پاسخ نویسنده این بود که در واقع هر دو نویسنده درست پیش بینی کرده بودند و تفاوت تنها در این بوده است که هاکسلی مرحله ی اول کار، تحمیق و حکومت به وسیله ی مصرف زدگی، را دیده و اورول مرحله ی بعد از آن را: حکومت تمامیت خواه، همیشه حاضر و حکومت کننده با مشتی آهنین.

خود اورول بدون شک تا اینجای کار را پیش بینی نکرده بود. کتاب "۱۹۸۴" که، به حق، جای ثابتی در فهرست های منتشر شده از ۱۰۰ کتاب برتر قرن بیستم دارد، در واقع واکنشی بود به آغاز فصل سرد جنگ سرد و هشداری از خطرات در کمین.

اما جای تأسف است که سیر وقایع تاریخی چنان پیشرفت که تحت نظر گرفتن دائمی شهروندان، دستکاری در مستندات تاریخی و در عمل از بین بردن آزادی های فردی تنها به "انگلستان سوسیالیست" در تخیلات اورول محدود نشد.

حداقل دلخوشی اما می تواند این باشد که در تمام این مدت اقلا مجموعه ای از اصطلاحات و لغات بر اساس این رمان به دستمان افتاد که با آن ها بتوانیم از "برادر بزرگ" حرف بزنیم بدون نیاز به توضیح اضافه و بدانیم که "اتاق ۱۰۱" یعنی چه.

اگر هنوز از این اصطلاحات چیزی عایدتان نمی شود، می توانین همراه وینستون اسمیت، کارمند وزارت حقیقت، راه و روش "ویرایش" تاریخ را یاد بگیرید و احتمالا مدتی بعد از پایان کتاب با ناامیدی از اصلاح امور جهان دست و پنجه نرم کنید.

برای این کار هم اگر قصد رفتن به سراغ ترجمه ی فارسی را دارید، می توانید به سراغ ترجمه ی صالح حسینی بروید که نشر نیلوفر منتشرش کرده است.